เขียนหัวใจ

[เคียงดิน]

ดึกแล้ว
ขวัญแก้วมิรู้อยู่หนไหน
ฟากฟ้าบังตาหรือบังใจ
วันนี้ยังยืนห่างไกลคนละฟ้า


เฝ้ามอง
ดวงแขส่องอยู่เต็มหน้า
ใกล้เพ็ญพฤศจิกา
น้ำตาหลั่งรินเต็มท้องธาร


นึกย้อน
สัญญาคืนคอนคอยเรียกขาน
คืนแล้วคืนถิ่นดั่งต้องการ
ไหน ? งานแต่งงานของสองเรา

ทวงคำ
ใครเคยพรอดพร่ำแต่วันเก่า
รอรักคืนกลับลำเนา
ดึกนี้รอยเงายังร้างรอย


มืดมิด
ความรักปิดลงอย่างเศร้าสร้อย
แค่คุกวาทกรรมที่ซ้ำรอย
เปิดกรงสู่เสรีภาพที่คอยมาเนิ่นนาน

[เคียงดิน]

คนที่แสนดี

ค่ำคืนนี้ฉันพยายามพยุงร่าง ซึ่งซมด้วยพิษไข้ และฤทธิ์ยา

พยายามปลุกตนให้ตื่น ทำอารมณ์ให้นิ่ง

เพื่อเขียนงาน ซึ่งร้าง...เรื้อ มาหลายวัน

งานที่คุณมักบอกว่า  เรียบง่าย และงดงาม  ในแบบฉบับที่เป็นตัวตนฉัน

ในขณะฉันบอกกับตนเองว่าแสนจะไม่ได้เรื่อง

แต่ก็อด อมยิ้มไม่ได้เมื่อนึกถึง" คำ"คุณ


คนที่แสนดี

ฉันรู้ว่าคุณเฝ้ารอที่จะเสพงาน

หากหลายวันที่ผ่านมา

ความรู้สึกและหัวใจของฉันทำงานไม่ผสานกัน

ฉันไม่อาจหลอมรวมทั้งสองอย่างไว้ด้วยกันได้

จึงไม่สามารถถ่ายทอดเรื่องราวใดใด

ได้เลย


คนที่แสนดี

ค่ำคืนนี้ ร่างนี้ยังหยัดอยู่ได้ ด้วยแรงแห่งรักและปรารถนา

ที่จะฝ่าคำปรามาสของบางใคร

เพื่อพิสูจน์ตนเองในช่องว่างระหว่างบรรทัด

ของการผสานห้วงอารมณ์ ผสมผเส และความเป็นตัวตนที่แท้จริง

เพื่อให้คุณเสพความเป็นฉัน

ผ่านเนื้องาน หาใช่เนื้อกาย

แลเห็นถึงกายละเอียด หาใช่แค่กายหยาบ


คนที่แสนดี

ค่ำคืนนี้ คุณยังเฝ้ารออยู่หรือเปล่า

หรือหลับใหลไปกับคนรักของคุณแล้ว

หากเป็นเช่นนั้น จะเป็นไรไป

เพราะถึงอย่างไร  เช้าพรุ่งนี้ลมหายใจเรายังอยู่

เราต่างได้เสพในสิ่งที่ใจเราปรารถนา

เราต่างได้ปรุงแต่ง  และรู้ว่าเราต่างปรุงแต่ง

เพื่อตอกย้ำ ความเป็นสามัญมนุษย์เช่นเรา

ที่ต้องการสุนทรียภาพ อย่างมิสุดสิ้น

จนลมหายใจสุดท้ายของเราเช่นกัน


คนที่แสนดี....

ฉันจึงอยากบอกคุณว่า


" ได้ไหม...

เสพในความเป็นฉัน

สุข - ทุกข์ ครองไว้เป็นสามัญ

อัตตา แห่งฉันโปรดเข้าใจ "


ราตรีสวัสดิ์ในคืนวันอันป่วยไข้

หากหัวใจยังเปี่ยมสุข

[ติ๋ว]

เขียนหัวใจ ดวงน้อย ร้อยด้วยรัก
แล้วทอถัก ภักดี มีเสมอ
รักคิดถึง ห่วงใย ใจอยากเจอ
ฝากให้เธอ คนดี "พี่เคียงดิน"

[Ryuu]

ตำรวจครับจับโจรให้ผมหน่อย
โจรเธออ่อยเธอล่อไปใจสนอง
ผมเดาว่ามันถลำถูกจำจอง
ผมจึงต้องร้องเรียนเขียนหัวใจ

[pinky_59]

เขียนอักษรถ้อยคำรอยจารึก
ปิดผนึกเก็บไว้ในความฝัน
ถึงคนที่เป็นไข้จงหายพลัน
ตื่นขึ้นมาจากความฝันเถิดคนดี

หยุดตามหาใครคนนั้นจะได้ไหม
มีอีกหลายหัวใจรอเธออยู่ที่นี่
ทุกคนมีความรักและหวังดี
รอคอยเธอคนนี้ให้กลับมา

อยากเห็นเธอเป็นเคียงดินคนเดิม
ที่คอยเสริมรอยยิ้มเสียงเฮฮา
ร้อยผูกพันด้วยวันและเวลา
ขอเทวารักษากายใจเธอนะคนดี

[เคียงดิน]

หวังสักหวัง...จะได้ไหม...ในชีวิต
หวังสักใคร...ใกล้ชิด...ก่อนถึงฝั่ง
หวังสักครั้ง...ทั้งรู้...ว่าไม่จีรัง
หวังสักตั้ง...เริ่มใหม่...ในชีวิต

เดินทางผ่าน...กาลเวลา...มากว่าครึ่ง
รักดีดี..สักครั้งหนึ่ง...ยังไร้สิทธิ์
แสนอาภัพ...อับเฉา...เศร้าชีวิต
เกินดวงจิต...ดวงนิดนี้...นี่เหลือทน

จักมีหวัง...สักครั้งไหม...ในชีวิต
หวังคู่คิด...ร่วมคู่...สู้ฝ่าฝน
จะหนาวร้อน...ช่วยผ่อนเย็น...เป็นผ่อนปรน
สุขหรือทุกข์...ร่วมผจญ...จนจากกัน


คงจักไร้...วาสนา...ด้วยอาภัพ
หวังได้เพียง...นอนนับ...ดาวในฝัน
ปลงเสียเถิด...หวานชีวิต...ไม่มีวัน
คนไร้ค่า...ไร้สิทธิ์ฝัน...จำนรรจา

เก็บเสียเถิด...ความหวัง...ครั้งสุดท้าย
เก็บรอเผา...พร้อมวันตาย...เสียดีกว่า
เก็บชีวิต...ฝึกร่าย...มาติกา
สวดยถา...ก่อนตาย...เพียงลำพัง

http://www.oknation.net/blog/keangdin/2011/02/25/entry-3

[วายุรำพัน]

   เอาอักษรมาร้อยเรียงเป็นคำ

 ให้เย็นฉ่ำพร่ำพลอดกอดรัก

 ใช้หัวใจคนไกลเป็นที่พัก

 ยามเหนื่อยหนักขอซบอิงพิงนอน

   บทบรรเลงเพลงกลอน...เขียนหัวใจ

 จากความหวังของใครที่ทอดถอน

 ขอเอาบทกวีมาใช้หนุนนอน

 แทนหมอนกล่อมหลับสักราตรี

 

 

 

 

[เคียงดิน]

แล้ววันหนึ่งจะกลับมา

[pinky_59]

เขียนหัวใจฝากไว้คู่เคียงดิน
ใจใช่หินแกร่งกล้าสักเพียงไหน
ต้องอดทนกลั้นน้ำตาว่าหยุดไว้
หยุดเถอะนะหัวใจเลิกตามหา

ในเมื่อเธอรอคอยใครทุกเเวลา
คนที่อยู่ในสายตาเธอคือใคร
คู่เคียงดินคนดีอยู่ที่ไหน
ท้ิงคำรอคอยใครอยู่ที่นี่

อยากเห็นถ้อยอักษราคำพาที
ของเคียงดินคนดีเขียนหัวใจ

 

เขียนได้แค่นี้โทษนะคะ แต่งต่อมะไหวอ่ะค่ะ

[เคียงดิน]

เคยวาดหวังกระทั่งหวาดเลิกวาดหวัง
กลับชิงชังรักลวงที่ล่วงผ่าน
กี่นานหนอก่อร่างสร้างตำนาน
คราวรักหวานพี่หว่านทิ้งไม่จริงจัง

เราเริ่มต้นจากที่นี่ ณ ที่รัก
มาผ่อนพักเรื่องร้าวเมื่อคราวหลัง
รักษาแผลเรื้อร้ายการพ่ายพัง
ซุกซ่อนหลบกลบฝังมิหวังใด

หากแรงกรรมหนุนนำจำก่อเกื้อ
ชดใช้เยื่อเพรงกรรมทำไฉน
หนีไม่พ้นวนเฝ้าเคล้าดวงใจใจ
ตามสานก่อหน่อไฟใช้เวรกรรม

เพรงแห่งกรรมบรรเลงวังเวงแว่ว
เสนาะแล้วอักษรอ้อนงามขำ
จึงหลงร่ายว่ายเวิ้งวรรณกรรม
ขับลำนำค่ำเช้าต่างเว้าวอน


...
ง่วง ค่อยมาใหม่

[zero-one]

เขียนหัวใจฝากไว้ให้รับรู้

ฉันเฝ้าคอยเธออยู่เธอรู้ไหม

มองดาวเดือนเคลื่อนคล้อยล่องลอยไกล

อยากฝากใจกับดาวถามข่าวเธอ


จะเป็นตายร้ายดีหรือหนีหน้า

ไปรักษาแผลในใจที่ไหนเหรอ

กี่วันเลือนกี่เดือนลับกลับมาเจอ

ใคร่เสนอให้เธอคลายหายกังวล


ถ้าเจ็บหนักก็อย่ารักให้หมดเรื่อง

จะไม่เคืองขุ่นใจให้สับสน

ขออภัยถ้าเขียนไปแล้ววกวน

ฉันแค่คนไม่มีค่า...มาเคียงใคร