มะลิโชยให้ชื่นเมื่อคืนค่ำ
ยังเก็บกำมาร้อยใส่ไว้ข้างหมอน
หวังความหอมกล่อมเกลายามเข้านอน
หลับพักผ่อนคงฝันหันเห็นคุณ
ในนิทราพร่าเบลอละเมอหม่น
ช่างสับสนร้างไร้ใจว้าวุ่น
ทั้งโดดเดี่ยวเปลี่ยวร้างกลางไฟจุล
ทั้งกลิ่นกรุ่นกลับกลายเป็นไหม้เกรียม
ตื่นมาชื่นชมกลิ่นยังหอมกรุ่น
กลีบละมุนขาวฟ่องสวยอ่องเอี่ยม
ช่างแตกต่างห่างไกลกับใจเรียม
เพราะต้องเจียมตัวไว้ หากใครลืม
[/i][/b]