ยืมรูปหน่อยนะครับ ชอบรูปนี้จัง

แลความโศกโลกความเศร้าเพียงเหงาจิต
นิรมิตโลกเงียบเปรียบตัวฉัน
มีไม้งามรามเรียงอยู่เคียงกัน
แต่ว่ามันดำมืดจึงจืดไป
มีแต่ฉันนั่นไงอยู่ในภาพ
ใครจะทราบว่าฉันอยู่ตรงไหน
คนอย่างฉันคนนี้จะมีใคร
มาสนใจเรื่องราวคราวค่ำคืน
เพียงแต่งแต้มแสงขาวเข้าไปบ้าง
ความอ้างว้างต่างไปใช่รูปอื่น
คนมากมายมองฉันนั้นเฝ้ายืน
ภาพดาษดื่นดูงาม 'ความเดียวดาย'
ฉั น มี ตั ว ต น อ ยู่ ต ร ง นี้
บนแผนที่ไร้ทางร้างจุดหมาย
ฉันยืนยัดชัดเจนราวเส้นลาย
คนมากมายมองฉันนั้นเฝ้ายืน