ก า ร จ า ก ล า ข อ ง ฉั น .. คือรางวัลของเธอ

[kodomo]

ลา..จากความเจ็บปวด
ลา..จากความเสียใจ
ลา..จากความรัก
ลา..จากเธอ

................ลานะลาก่อน
ไม่อ้อนวอนร้องขอความรัก
สิ่งที่ทำได้สอนแล้วให้รู้จัก
รู้ว่ารักมากเพียงไหนไม่ถึงเธอ..

[amnesiaka]

อ่อนไหวกับทุกคำพูดของเธอ
ในวันที่ความรักของเรามันพร่างเบลอและไหวหวั่น
ไม่มีอีกแล้ว ความรู้สึกดีๆ และคำพูดที่หวานซึ้งเช่นวันก่อนนั้น
ความรู้สึก ที่เรียกว่ารักและผูกพัน มันเป็นเพียงแค่ความคิดของฉันเท่านั้นเอง

เมือความรักมันไม่ใช่เรื่องของคนสองคน
วันนี้ที่เหลือคือคราบน้ำตาที่ประปน กับคำพูดของคนบางคนที่คอยข่มเหง
ฉันมันแค่คนผ่านเข้ามา แค่คนไร้ค่า ทั้งหมดคือคิดไปเอง
ทุกคำพูดที่ไม่เคยจะคิดเกรงจิตใจกัน

พอเถอะนะ หัวใจ
วันนี้ให้เขาจากไป อย่าให้เขาตอกย้ำ
ถือซะว่า การจากลา และหยดน้ำตา เป็นเพียงผลบุญที่เราควรทำ
ให้คนที่ไม่มีค่าแก่การให้จดจำ ให้เค้าจากไปด้วยดี

[Hurt me alot]

ถ้าการจากลาคือการเดินทางครั้งใหม่ที่ไม่มีเธออีกแล้ว
มันคงจะเป็นการจากลาที่แสนจะเจ็บปวดที่สุด ขอชมคนเขียนว่าแต่งได้เก่งมาก คับ

[nilaya]

          ถ้าหากวันจากลา...มาถึงฉัน
คือรางวัลของเธอเสนอถึง
สำหรับฉันวันที่จากหากคำนึง
เธออย่าพึ่งรู้ว่าใจไร้รางวัล
           อยากรู้ว่าระหว่างรางวัลได้
กับรางวัลที่เสียไปไม่กลับหัน
จากฉันไปเถิดหนาอย่าห่วงกัน
ไม่ปิดกั้นทางเดินเชิญคนดี
            ถ้าหากว่าฉันสู้อยู่กับทุกข์
ไม่นานสุขจักเวียนเปลี่ยนวิถี
รางวัลที่ฉันได้ในชีวี
ขออย่ามีอย่างรางวัลนั้นของเธอ

[magictear]

ฉั น ไ ม่ อ า จ ห ลั่ ง น้ำ ต า ต่ อ ห น้ า เ ธ อ
ข่มใจไว้เสมอ...ไม่ให้ความปวดร้าวที่เจอมันรินไหล

ฝื น ไ ว้ ใ น ค ว า ม รู้ สึ ก . . . ก่  อ น เ ธ อ จ ะ คิ ด นึ ก อ ะ ไ ร ไ ก ล
เหินห่างกับความใกล้...เพราะไม่อยากให้อะไรมันสายเกิน


ค ร า ว อ่ อ น ไ ห ว ที่ ใ จ มี
ขอให้ความรู้สึกเหล่านี้...เป็นเพียงนาทีอันผิวเผิน

อ ย่ า เ อ า ค ว า ม ใ จ ง่ า ย ม า แ ล ก . . . ใ ห้ กั บ แ ข ก ไ ม่ ไ ด้ รั บ เ ชิ ญ
เส้นทางของเธอยังต้องดำเนิน...ฉันเป็นเพียงส่วนเกินที่ผ่านมา


แ ท้ แ ล้ ว . . . ฉั น ไ ม่ เ ค ย มี รั ก
ตรงนี้จึงไม่ใช่ที่พิงพัก...เพื่อทอถักความปรารถนา

ลื ม มั น เ ถิ ด สิ่ ง ดี ๆ . . . ภ า พ ฝั น เ ห ล่ า นี้ มั น ล ว ง ต า
หลอนใจคนผู้อ่อนล้า...เพื่อรอเวลาเราพ่ายแพ้


เ ธ อ ไ ม่ คิ ด จ ะ ผู ก พั น . . . ส่ ว น ฉั น ไ ม่ ใ ช่ ค ว า ม จ ริ ง
เหมือนเนื้อร้ายที่ควรเฉือนทิ้ง...หมดเวลาอ้อยอิ่งแยแส

ค ว า ม สุ ข ชั่ ว ค รั้ ง ค ร า ว . . . ค ว ร ห รื อ ที่ ค น ป ว ด ร้ า ว ต้ อ ง ดู แ ล
หากเราต่างก็อ่อนแอ...มีความผิดเป็นบาดแผลบนหัวใจ


ถู ก แ ล้ ว ที่ เ ธ อ เ ลื อ ก เ ดิ น จ า ก ม า
หากการพบกันได้บอกเราว่า...อาจมีใครต้องเสียน้ำตาร่ำไห้

ก็ ถึ ง เ ว ล า ที่ ค ว ร ห ยุ ด พั ก . . . กั บ ก า ร มี รั ก เ พื่ อ ทำ ร้ า ย ใ ค ร
ไม่ควรปรารถนาสิ่งใด..รู้เพียงแต่ต้องห้ามใจ- - ไม่ให้รัก


.........................................................

เรื่องที่เรารักกันมันไม่จริง

***
KwanG

[magictear]

ยั ง ต อ บ ตั ว เ อ ง ไ ม่ ไ ด้ . . ถึ ง ค ว า ม รู้ สึ ก ที่ มี
รู้แค่ว่าเวลานี้..ฉันเคว้งคว้าง

ไม่รู้ว่ารักเธอบ้างไหม..รู้แค่ว่ารอยอุ่นในใจมันเบาบาง
วันที่เธอเป็นคนรัก..แต่ไม่ใช่คนที่เคียงข้าง..เมื่อเหงาใจ


ห ล า ย ค ร า ว ที่ ต้ อ ง อ ยู่ เ พี ย ง ลำ พั ง
โดยไม่รู้จะหาใครมารับฟัง..ได้เมื่อไหร่

ในวันที่อ่อนล้า..ความรักไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกมีค่าเหมือนใครๆ
ยิ่งเธอบอกว่ารักกันมากเท่าไหร่..ฉันก็เหมือนกับคนที่ห่างไกลเธอเหลือเกิน


อ ย า ก ห ยุ ด พั ก เ รื่ อ ง ข อ ง เ ร า เ อ า ไ ว้ ก่ อ น
เผื่อวันเวลาจะช่วยสอน..ให้รู้หนาวรู้ร้อนเมื่อห่างเหิน

เธออาจพบใครที่ดีกว่าฉัน..มาร่วมทางใฝ่ฝัน..ก้าวเดิน
ใครสักคนที่รักเธอมากเหลือเกิน..และไม่มีวันหนีหน้าเมินจากเธอไป


อ ย่ า เ สี ย น้ำ ต า เ พ ร า ะ ฉั น อี ก เ ล ย . . ค น ดี
อย่ามอบความรักให้ฉันคนนี้..คนที่มองไม่เห็นสิ่งดีๆในรักที่ได้

ยกความผิดให้ฉัน..คนที่ทำให้เธอไหวหวั่นเรื่อยไป
คนที่ไม่เคยเข้าใจอะไร..กับทุกเหตุผลใดๆที่เธอมี


ฉั น ป ว ด ร้ า ว เ กิ น ก ว่ า จ ะ ก ลั บ ไ ป
ความผูกพันที่เรามีให้..คงมาได้ไกลเพียงเท่านี้

ก็หวังว่าครั้งสุดท้าย..เธอจะยิ้มให้ฉันได้สักนาที
ขอให้ความรักของเราที่เคยมี..ได้เป็นความรู้สึกดีดีเมื่อนึกถึงกัน


.....................Magictear.....................

[eikQsung]

เศร้าจังเลย

[Dream To Night]

การจากลาของฉันใจวันนี้

คือสิ่งที่เธอได้รับจากตัวฉัน

วันว่าเราคงจะไม่เจอะเจอกัน

หยุดคืนวันที่ร้าวรานไว้หมดไป


by... Dream to nigth

[poraris]

ฉันรอคอยเธออยู่ตรงนี้....
นับวันเวลาที่มี...เผื่อเธออาจกลับมาหา
หากทำได้...ก็อยากเรียกความรู้สึกที่หล่นหายไปกลับคืนมา
เพื่อปลอบตัวเองให้รู้สึกแค่ว่า...คืนวันเหว่ว้าไม่มีจริง

แปลกที่เธอยังอยู่ใกล้ๆ แต่กลับห่างไกลในความรู้สึก
มีเธอในความผูกพันลึกๆ...แต่ก็ได้แค่รู้สึกนิ่งๆ
มองเธอเดินไปกับเค้า...ปล่อยเรื่องราวความเหงาเข้าซบอิง
สิ่งเดียวที่ทำได้ในความเป็นจริง...ก็แค่ภาวนาให้ทุกสิ่ง
กลับเป็นเหมือนเดิม

[magictear]

รอเธออยู่ตรงนี้
เลื่อนลอยเต็มทีเธอรู้ไหม
จากวันที่เธอไม่อยู่...ฉันก็ปิดประตูตรงหัวใจ
และเหมือนชีวิตมีบางอย่างขาดหาย...
ค้นเจอไม่ได้เลยสักที

เธออยู่ตรงนั้นหรือเปล่า
ที่ที่มีความฝันของสองเราเมื่อก่อนนี้
กาลครั้งหนึ่งนานแสนนาน...
หรือเลือนหายในรอยกาลแล้วคนดี
ฉันบรรจุความเหงาอยู่ทุกนาที...เมื่อหลับตา

เธอจะยังคิดถึงกันไหม
หากกาลเวลาก็เคลื่อนไป...ช้าๆ
จำฉันได้หรือเปล่า
คนที่มีรอยยิ้มเศร้าๆในรอยตา
หรือเธอจะลืมเลือนไปแล้วว่า
เมื่อครั้งที่เราร่ำลา...ฉันยังรอ

มันผ่านไปแล้วอีกวัน
ความทุกข์เศร้ายังเป็นของฉัน...จนทดท้อ
นานเหลือเกินที่ไม่ได้พบเจอ
ภาพความเป็นเธอก็เอ่อคลอ
หลั่งรินอย่างไม่ย่นย่อ...ในบ่อน้ำตา

ฉันพาตัวเองไปที่ทะเล
ปล่อยลมเหงาไหวเห่..จนเหว่ว้า
เพราะคิดถึงเสมอ...และยังมีแต่เธอตลอดมา
ความรักหล่นกระจายเกลื่อนฟ้า...
จากคนที่มีแต่คำว่า...ยั ง รั ก เ ธ อ
 
.................... K w a n g ....................

[magictear]

 

อาจจะยังหลงเหลือ...นะเยื่อใย
 ท่ามคืนวันว้างไหว...ไร้เธอ-ฉัน
 เรายังอาจเห็นดาวดวงเดียวกัน
 ฉันส่งข่าวบอกจันทร์เสมอมา

อีกบทแล้วบทเล่าคำกวี
 ฉันเพียรหาถ้อยดีๆมาแทนค่า
 เพื่อทดแทนอีกห้วงช่วงเวลา
 ไม่ให้หลั่งน้ำตาเปื้อนราตรี

คิดถึงฉันบ้างไหม,ฉันไม่รู้
 แต่ฉันคิดถึงเธออยู่ทุกที่
 ไม่เคยลืมสัมพันธ์วันดีๆ
 แม้ไม่มีเธอใกล้ในสายตา

ก็ยังคงหลงเหลือ...นะเยื่อใย
 แม้เป็นได้เพียงใครที่ไร้ค่า
 แม้ใจเธอสิ้นแล้วแววศรัทธา
 แต่ฉันรักเธอเกินกว่า...จะกล้าลืม

[magictear]

ฉันหลับตาลงในความเหงา
รินน้ำตาแสนเศร้าเคล้าสายฝน
สงบนิ่งเก็บงำยอมจำนน
ฝังตัวตนหม่นมิดไร้จิตใจ

ท่ามกลางความปวดร้าวแห่งดาวเปลี่ยว
ฉันเกาะเกี่ยวลมจูบวับวูบไหว
บางขณะเหน็บหนาวเกินก้าวไป
เกรงเช้าใหม่จะมาช้ากว่าเป็น

รออรุณแห่งราตรีมาชี้ทิศ
เพื่อปะต่อปะติดทางท่องให้มองเห็น
จะเสาะหาความเงียบอันเยียบเย็น
ในโลกเร้นซับซ้อนซึ่งซ่อนนัย

ฉันหลับตาลงแล้วในความเหงา
แล้วฟ้าของเธอเล่าเคยเหงาไหม
ยามบินเดี่ยวไปสุดหล้าขอบฟ้าไกล
ในหัวใจเธอสะอื้นหรือชื่นบาน

[magictear]

ฉันเป็นผู้หญิงธาตุเศร้า
มีท้องฟ้าสีเทาแต้มเช้าใหม่
มีความฝันลางเลือนเป็นเพื่อนใจ
ไร้ความปรารถนาใดในชีวิต

มีบันทึกลับแห่งหยาดน้ำตา
คราวร้าวรอนอ่อนล้ามาสะกิด
ตัวหนังสือคืออาภรณ์ผ่อนความคิด
เป็นมิ่งมิตรมาเยือน ณ เรือนใจ

ท่ามกลางลมไกวไหวดอกหญ้า
แผ่วลมพาดั่งแววหวานได้ขานไข
แล้วมินานก็วูบวับดับล่วงไป
มิอาจพบสิ่งใดในความรัก

ฉันจึงเป็นผู้หญิงธาตุเศร้า
หอบหัวใจมาเหงาเศร้าหน่วงหนัก
อยู่กับความเดียวดายที่ทายทัก
นำความรักลอยลำในน้ำตา