ในความเหงาและเปล่าเปลี่ยว

[kunta]

ในคืนเหงาเปล่าเปลี่ยวเหลียวรอบข้าง
ยังอ้างว้างในรู้สึกเมื่อดึกดื่น
ทนกอดหมอนนอนช้ำสุดกล้ำกลืน
เฝ้าหยัดยืนเขียนกลอนอย่างอ่อนใจ

เขาไม่มาบ่อยครั้งเหมือนดังเก่า
ทิ้งให้เราเหงาหงอยคอยคำไข
เพลงหริ่งหรีดกรีดร้องดังก้องไพร
ไม่เท่าได้ฟังคำเขารำพัน

ในความเหงาเปล่าเปลี่ยวเหลียวรอบทิศ
ยังมืดมิดหมองหม่นบนทางฝัน
จะนั่งเทียนเขียนไปอย่างไรกัน
กับคืนวันไม่มีคนที่รอ

ขาดเขาไปใจเหมือนขาดเพื่อนเล่น
จะเหงาเช่นนี้ไปนานไหมหนอ
บอกหัวใจตนเองต้องเก่งพอ
ให้สานต่ออุดมการณ์รักงานกลอน.

[jk-rolling]

ในความเหงาเปล่าเปลี่ยว เหลียวแลรอบ
มาตามตอบต่อเติมเพิ่มอักษร
หวังให้เธอคลายเหงาเศร้าอาวร
ทุกคราจรมาพันจินต์ถิ่นพักใจ

นอนไม่หลับเพราะคำนึงจึงสานต่อ
หวังคนรอทุกวันจะหวั่นไหว
ร้อยรำพันสรรฝากจากความนัย
ส่งมอบให้เธอเห็นเป็นบทกลอน

ในความเหงาเปล่าเปลี่ยวจงเกี่ยวเก็บ
แม้แฝงเจ็บแปลบปร่าอย่าถ่ายถอน   
เพราะที่ใดมีความรักและอาทร
ที่นั่นซ่อนความทุกข์ พร้อมสุขปน

[kunta]

ตื่นตอนเช้าเฝ้าหน้าจอเพื่อรอเจ็บ
พอเปิดเว็บพันจินต์ก็สิ้นหม่น
เจอะถ้อยคำคนคอยล่องลอยวน
ให้อดทนอีกทีเผื่อมีชัย

รักมีสุขและทุกข์ปนคลุกเคล้า
รักของเราแน่นอนยังอ่อนไหว
พร้อมกับมีบางอย่างซึ่งค้างใจ
จะก้าวไปข้างหน้ามันท้าทาย

ฉันทุกข์ยากมากกว่าคำว่าสุข
ทุกครั้งฉุกคิดไปแล้วใจหาย
แต่เมื่อคิดถึงกลอนก็ผ่อนคลาย
รักเราคล้ายละครรักนักกวี

อาจจริงบ้างเท็จบ้างต่างสมมุติ
เพื่อให้จุดจบรักเกิดศักดิ์ศรี
ฉันยิ้มทั้งร้องไห้เพราะได้มี
คนรักที่สุดสวยทั้งรวยคำ.

[kunta]

ดึกดื่นยังนั่งเหงาเฝ้าหน้าเว็บ
เพื่อเกี่ยวเก็บผลงานที่หวานฉ่ำ
มอบเธอผู้อยู่ไกลหวังให้จำ
ในบทลำนำฝากเขียนจากใจ

เลือกกระทู้ที่เหมาะไพเราะรื่น
กว่าครึ่งคืนจึงรู้ว่าอยู่ไหน
กระทู้เหงาเปล่าเปลี่ยวแห้งเหี่ยวใน
ตรงกับความเป็นไปที่ได้เป็น

เขียนด้วยความหวั่นไหวหัวใจสั่น
กลัวรำพันรำพึงซึ่งเธอเห็น
ไม่บันเทิงเริงรื่นพาชื่นเย็น
อาจเบื่อเหม็นถ้อยคำที่ซ้ำเดิม

เขียนว่ารักคิดถึงคะนึงหา
เหมือนครั้งครารู้จักแรกรักเริ่ม
ไม่มีคำใดพอจะต่อเติม
นอกจากเพิ่มคำฝากว่ามากมาย

เขียนแล้วทบทวนอ่านทานหลายครั้ง
ยังคงนั่งหวั่นไหวนึกใจหาย
หวั่นไม่ชอบตอบกลับพาอับอาย
รักจะกลายเป็นชังสุดลังเล

ในความเหงาเปล่าเปลี่ยวมาเกี่ยวข้อง
เพียงร่ำร้องให้รักอย่าหักเห
หากวันใดความหวังฉันพังเพ
กลอนว้าเหว่จะลาจากหน้าจอ.

[kunta]

ใกล้มืดค่ำอีกคราฟ้าเปลี่ยนสี
ย้อนมาที่กระทู้เดิมเพื่อเติมต่อ
ในความเหงาเปล่าเปลี่ยวเที่ยวแต่รอ
ยังไม่ท้อเกินควรพอด่วนลา

มีความหวังฝังลึกนึกตลอด
ก่อนฉันมอดม้วยลงจากวงศา
โชคคงช่วยอวยชัยให้ฉันมา
ได้สบตาตามหวังสักครั้งคราว

จะสอบถามตามครรลองกับน้องแก้ว
เจอะกันแล้วปลื้มใจบ้างไหมสาว
หรือว้าวุ่นขุ่นเคืองกับเรื่องราว
กลัวนักข่าวซุบซิบสร้างคลิบดัง

ความคิดของคนเหงาก็เท่านี้
คงไม่มีโอกาสเหมือนคาดหวัง
เขียนแต่กลอนออนไลน์เล่าให้ฟัง
พอประทังคิดถึงอีกหนึ่งคืน

ค่ำลงแล้วตะวันลาลับฟ้ากว้าง
ดาวเริ่มพร่างพราวภาสดูดาษดื่น
สุขกับการหลับฝันเถิดขวัญยืน
เช้าค่อยตื่นมาอ่านผลงานกลอน.

[kunta]

ในความเหงาเปล่าเปลี่ยวอีกเที่ยวหนึ่ง
มารำพึงพ้อรักเป็นอักษร
จะดึกดื่นแค่ไหนก็ไม่นอน
เพราะหลับตอนหัวค่ำจนสำราญ

เฝ้าคิดถึงห่วงใยในคิดนึก
ไม่เคยสึกกร่อนเลยคำเคยขาน
คำที่ทักรักกันนั้นนานนาน
ดูอาการป่วยไข้ยังไม่มี

มั่นคงดั่งขุนเขาคล้ายเสาหลัก
ใครจะผลักกี่ครั้งยังคงที่
รักดุจดั่งองค์พระอภัยมณี
มอบสุวรรณมาลีไม่มีคลาย

“ฉันจะเขียน”อ่านแล้วยังอย่าพลั้งเผลอ
เพราะรักเธอจึงฝากไว้หลากหลาย
เขียนเยอะแยะแวะบ่อยทำลอยชาย
ก็ชักอายแฟนกลอนจะค้อนเอา

ในความเหงาเปล่าเปลี่ยวเที่ยวส่งข่าว
บอกเรื่องราวคืนนี้ยังมีเหงา
โรคคิดถึงทุกวันไม่บรรเทา
ช่วยส่งเข้าโรงหมอเพื่อขอยา.

[jk-rolling]

ในความเหงาเปล่าเปลี่ยวเที่ยวตามอ่าน
เห็นอาการก็พอรู้ ดูหนักหนา
ความเจ็บป่วยทางกายหากใช้ยา
ดม ฉีด ทา กินก็หายในเร็วพลัน

แต่การป่วยทางใจไม่สามารถ
ยิ่งกว่าขาดอากาศแสนอัดอั้น
อดข้าวยังอยู่ได้ตั้งหลายวัน
อดน้ำนั้นก็อยู่ได้หลายเวลา

ฉันจะเขียนเสมอให้เธออ่าน
ยามว่างงานจะรำพึงคะนึงหา
ในยามกินจะนึกถึงเธอทุกครา
ยามนิทราจะฝันถึงเธอทุกคืน

หวังอาการที่เป็นจะเห็นผล
ที่กังวลจะหายกลายสดชื่น
ที่เหว่ว้าจะสมหวังสุขยั่งยืน
ที่ขมขื่นจะเข้มแข็งมีแรงใจ

ทั้งหมดนี้เพื่อเธอใช่เผลอพลั้ง
จะเป็นดังสุวรรณมาลีที่สดใส
แม้เป็นหนึ่งในหลายนางของพระอภัย
ยามป่วยใจจะเยียวยารักษาเธอ

[kunta]

ในความเหงาเปล่าเปลี่ยวเที่ยวมาตอบ
คิดอยากลอบหลีกหนีเล่นทีเผลอ
ทำใจยากหากไกลอาจได้เจอ
คนเลิศเลอกว่านี้ไม่มีแทน

รักสุวรรณมาลีศรีสวัสดิ์
พันธุรัตลาล่วงเลิกหวงแหน
ละเวงนางต่างชาติกลัวขาดแคลน
คนขอนแก่นควรคู่ราชบุรี

ในความเหงาเจ่าจุกขึ้นยุคใหม่
มีเธอใกล้เคียงข้างไม่ห่างหนี
ฉันจะเขียนต่อไปด้วยไมตรี
เติมสิ่งดีที่สุดสู่จุดเดิน

ขอบคุณที่จะมาเยียวยาให้
เดี๋ยวนี้ได้หัวเราะแทบเหาะเหิน
ส่งภาพใหม่จะจะให้ประเมิน
สมควรเอิ้นว่าสุขหรือทุกข์ใจ.