๏คนที่ทิ้งฉัน๏

[•ไฟสุมขอน..๛]

แสดงความยินดีเป็นที่ยิ่ง

ที่ทุกสิ่งเสร็จสมอารมณ์หมาย

ทิ้งให้ฉันเจ็บช้ำจำจนตาย

ฤทธิ์ความรักเลวร้ายเกินหมายความ


ฉันคือหนึ่งคนที่ทนทุกข์

คนที่สุขคือใครไม่ต้องถาม

ขึ้นนรกตกสวรรค์ฉันไม่ตาม

แค่ขอห้ามย่อยยับ ... อย่ากลับมา..๛

[espresso]

อย่าทิ้งฉันให้ไกลนักรักจะร้าง
ให้อยู่อย่างรอคอยเหมือนน้อยค่า
ทุกคืนค่ำกล้ำกลืนแต่น้ำตา
คนไร้ค่าจึงถูกหลอกให้รอคอย

อยู่อย่างคนเดียวดายเหมือนตายแล้ว
ไร้วี่แววเขาจะคืนจึงเหงาหงอย
สิ้นความหวังเหมือนเมฆหมอกที่ล่องลอย
เพียงบอกหน่อยว่าไม่รักจักขอลา.

[espresso]

คนที่ทิ้งฉันไว้ให้รอท่า

เขานั้นหนาใจดำทำฉันเหงา

เมื่อไปแล้วก็ไปลับไม่เห็นเงา

จึงต้องเศร้าเจ็บช้ำอยู่เดียวดาย


ฉันจะเช็ดน้ำตาแล้วลาจาก

เพียงขอฝากถ้อยคำอันแสนง่าย

ลืมให้สิ้นเรื่องราวที่เลวร้าย

ก่อนทิ้งท้ายใ้้ห้จบกันแต่วันนี้...

[zero-one]

คนที่ทิ้งฉันลงคงปลงตก

คงเจ็บช้ำหัวอกเหมือนเห็นผี

คิดว่าฉันหลอกลวงไม่ไยดี

สมแล้วที่คิดเช่นนั้นเพราะฉันจน


เมื่อมั่งมีเงินทองไม่มองข้าม

ไม่อาจห้ามความลำพองเหมือนพองขน

ดังกิ้งก่าได้ทองไม่มองคน

ฉันรวยล้นกว่าใครในปฐพี


พอเงินหมดเหมือนถูกบดให้เดินเดี่ยว

หนทางเปลี่ยวเคว้งคว้างร้างเหลือที่

จะกลับไปหาเธอที่แสนดี

ค่ำคืนนี้คงเหน็บหนาวเกินก้าวไป.

[•ไฟสุมขอน..๛]

คนที่ทิ้งกันไปในวันนั้น

เมื่อผ่านวันเวลาก็พาขำ

ตลกที่ตัวเรายังเฝ้าจำ

คนถูกทิ้งให้ช้ำจำฝังใน


แล้วคนที่ทิ้งไปอยู่ไหนหนา

เคยหันมาหาความสอบถามใหม

หรือพอทิ้งกันพ้นเลิกสนใจ

จบแล้วไร้ใยเยื่อไม่เหลือเดน


คนถูกทิ้งคนไหนไร้ร้อนหนาว

ลืมเรื่องราวทุกอย่างช่างดีเด่น

ต่างกับฉันที่ยังกรรมฝังเวรฯ

ยังทุกเข็ญจมปลัก...กับรักลวง..

[espresso]

คนที่ทิ้งฉันไปไยหายหน้า

อาจไม่เคยรู้ค่าความคิดถึง

เพราะว่าเขาไม่คิดจะคำนึง

คำลึกซึ้งที่หลั่งรินออกจากใจ


ความคิดถึงคือส่วนหนึ่งของความรัก

เริ่มประจักษ์เมื่อรักนั้นมาขานไข

ความคิดถึงมีห่วงหามีอาลัย

เขามาทิ้งจากฉันไปให้ระทม

[•ไฟสุมขอน..๛]

เมื่อความรักชักเก่าเราก็ทิ้ง

เพราะไร้สิ่งจูงใจให้คบหา

เหมือนสิ่งของเก่าแก่เกินแลตา

หมดคุณค่าควรอยู่ให้ดูใจ


คนที่ทิ้งคงคิดไม่ผิดนัก

คนถูกทิ้งอกหักถูกผลักไส

เป็นกฏของเวรกรรมที่ทำไป

และคงไม่"นิรโทษ"โกรธจนตาย

[/i]

[jueiomew2]

แฟนผมมานั่งอ่านคงน้ำตาแตก 55

[•ไฟสุมขอน..๛]

คนที่ทิ้งคือคนพ้นภาระ

ไม่อาจจะดูแลจนแก่ได้

เมื่อคุณค่ามันลดหมดลงไป

ก็คงไม่ยอมทนกับคนเลว


เมื่อนำพามาถึงครึ่งหุบเขา

ก็ถีบเราเพื่อส่งลงหุบเหว

สู่นรกหมกไหม้ด้วยไฟเปลว

ร่างแหลกเหลวเหมือนรัก...ที่หักงอ...๛

[/color]

[•ไฟสุมขอน..๛]

สายเกินไปที่ฉันจะหันกลับ

เพื่อยอมรับความจริงที่ทิ้งฉัน

ต่างคนต่างคิดไกลไปต่างกัน

จบความฝันร่วมสร้างปิดทางรัก


เธอที่ทิ้งจริงแล้วเพื่อแคล้วคลาด

เธอไม่อาจขื่นขมเมื่อจมปลัก

คนไม่ดีคือใครอย่าไปทัก

คนอกหักคือฉัน...เท่านั้นเอง..๛

[•ไฟสุมขอน..๛]

ต้องกลายเป็นคนเศร้าที่เขาสร้าง

มาบอกรักแล้วร้างจนจางหาย

ตกนรกบนสวรรค์พลันทลาย

ทุกสิ่งสายเกินแก้แพ้ย่อยยับ


คนถูกทิ้งคนไหนก็ไร้ค่า

แต่ที่เจ็บยิ่งกว่าเกินตาหลับ

เมื่อถูกหลอกให้หลงลงสินทรัพย์

แล้วถูกสับลับหายตายทั้งเป็น..๛

[•ไฟสุมขอน..๛]

คนที่ทิ้งฉันไปอยู่ไกลลิบ

ไม่อาจหยิบมาดูให้รู้เห็น

เพราะโลกกว้างทางไกลให้ลำเค็ญ

เกินจะเค้นค้นหาว่าเป็นตาย


เมื่อสังคมเจริญรุ่งพุ่งสู่ฝัน

ความสัมพันธ์นั้นใกล้จนใจหาย

จึงได้ข่าวคนดีพบที่ Line

คือคนร้ายที่ทิ้งฉัน...จงฝันดี..๛

[/i]

[nopkorn]

เคยอยู่เคียง เรียงร้อย คล้อยแขนคล้อง
พี่กับน้อง เคยอยู่เคียง เรียงร่วมหมอน
ยามแยกจาก พรากไป ใจรานรอน
อกสะท้อน อ่อนละเหี่ย แสนเพลียใจ
แต่เดือนดาว ที่สกาว พราวพร่างฟ้า
มิเหว่ว้า มีดาวเรียง เคียงสดใส
ยามซึมเศร้า เหงาจิต คิดเศร้าใจ
เดินออกไป มองดาวเดือน คอยเตือนตน
เพราะดาวเดือน ต่างมั่นคง ซื่อตรงเสมอ
แต่ใจเธอ กลับเปลี่ยนไป ให้หมองหม่น
หัวใจคน นั่นลึกนัก หนักกมล
เปลี่ยนแปรผล ไม่เที่ยงแท้ แพ้ดาวเดือน...

[•ไฟสุมขอน..๛]

คนที่เคยคบกันแล้วพลันพราก

จบเพราะจากมากมายหลายเหตุผล

จะต้องยอมรับมันในบันดล

แม้หมองหม่นค่นแค้นอกแอ่นรับ


ฉันก็หนึ่งในนั้นแม้วันล่วง

คิดจะทวงสัญญาให้มากลับ

แต่ก็สายเกินการณ์นานเกินนับ

กี่ตื่นหลับยังจับเจ่า...ทนเฝ้ารอ..

[•ไฟสุมขอน..๛]

คนที่เคยสัญญาว่าจะอยู่

แล้วไม่รู้ถ่ายถอนไปตอนไหน

เหลือแค่เราเหงาหงอยต้องปล่อยใจ

เธอทิ้งไว้ให้ฝันทวงสัญญา


ไหนว่าจะดูแลจนแก่เฒ่า

และจะเอาใจกันในวันหน้า

แล้ววันนี้ว่างเปล่ากับเหล้ายา

คล้ายคนบ้าสาสม....กับลมลวง...