คืนนี้จันทร์แรมราปล่อยฟ้าเศร้า
มีเพียงเงาดาวเกลื่อนแทนเดือนฉาย
คิดถึงคนที่รักเคยทักทาย
คืนนี้หายแรมลับคล้ายกับเดือน
นั่งรอเธอเหม่อลอยคอยฟังข่าว
มีหมอกหนาวเหน็บเย็นคุยเป็นเพื่อน
ห่มผ้านวมสวมเสื้อหนาฝ่าลมเยือน
ก็ไม่เหมือนห่มใจอุ่นไออิง
เธอกำลังหลับอยู่ไม่รู้ได้
หรือว่าไม่อยากยุ่งมาสุงสิง
ไม่สามารถคาดเดาเอาความจริง
ฝืนใจนิ่งเงียบฟังอย่างกังวล
คนมีรักมักเป็นเหมือนเช่นนี้
เมื่อไม่มีคู่ซ้อมย่อมสับสน
เขียนแต่คำรันทดไม่อดทน
ฉันหนึ่งคนก็เป็นเหมือนเช่นนั้น.
ผู้เขียน
